Miejsca młodych. Jakiej przestrzeni publicznej potrzebuje młodzież?

1 czerwca 2015 roku, w Międzynarodowym Dniu Dziecka, w sali plenarnej Sejmu RP zebrał się – już po raz 21. – Sejm Dzieci i Młodzieży. Obrady prowadzili (młodzieżowi) marszałkowie z trzech liceów, a uczestniczyli w nich – poza uczennicami i uczniami szkół ponadpodstawowych – członkowie (dorosłego) Prezydium Sejmu, Rady Ministrów, a także Rzecznik Praw Dziecka. Po merytorycznej, a zarazem gorącej dyskusji, została przegłosowana uchwała Sejmu Dzieci i Młodzieży stwierdzająca, że młodzież powinna mieć wpływ na kształtowanie przestrzeni publicznej w mieście i na wsi. Podpisaną przez trzech młodzieżowych marszałków uchwałę oficjalnie złożono na ręce Wicemarszałka Sejmu RP.

Posłowie i posłanki młodzieżowego sejmu zostali wybrani na podstawie zadania rekrutacyjnego, które wykonywali w dwuosobowych zespołach w swoich miejscowościach. Badali, na ile przestrzeń publiczna jest przyjazna i dostępna dla młodych ludzi, prowadzili badania opinii mieszkańców, a następnie proponowali zmiany. Obiektem badań były parki i tereny zielone, plenerowe siłownie i skateparki, trasy rowerowe i nadrzeczne bulwary. Osoby, które zakwalifikowały się do udziału w sesji, miały za zadanie wprowadzić jeden z tych pomysłów w życie – ich lokalne działania można zobaczyć w internecie.

Dwa najlepsze zespoły z każdego województwa utworzyły tzw. komisję problemową Sejmu Dzieci i Młodzieży, która zebrała propozycje uczennic i uczniów z kilkuset szkół, a następnie przygotowała listę problemów, którymi zajmowali się młodzieżowi posłowie i posłanki, a także propozycję uchwały, nad którą debatował Sejm Dzieci i Młodzieży.

Oprac. Michał Tragasz